Heel lang getwijfeld of ik zomaar iedereen in mijn hart zou laten kijken, maar wie weet brengt het andere op ideeën om verdriet op deze manier te verwerken. Ik heb er allesinds 33 jaar over gedaan om het een plaats te kunnen geven. Dankzij mijn jongste dochter die mij via FKC heeft begeleid, kan ik over mijn miskraam praten zonder tranen, maar met dankbaarheid voor het korte bestaan van mijn nooit geboren kind.

Aan mijn nooit geboren kind

Je was klaar om  vanuit de mooie wereld waar het altijd licht is naar de aarde te komen.

Je koos ons als ouder, we wensten, we hoopten, …

Je was meer dan welkom, Ik koesterde je in mijn schoot

Helaas het lichaam waar je in mocht wonen was niet geschikt om hier op aarde te leven. 

Je hebt nieuwe poorten geopend voor nieuwe zielen, dat zijn jouw zussen.

Na 33 jaar is het tijd om mekaar los te laten, maar in mijn  hart is er een mooie plaats voor jou en dat blijft zo voor eeuwig.

Ik blijf je koesteren, mijn hele leven lang. 

Ik weet dat je niet alleen bent, maar omringd met zorgzame zielen en ik weet dat wij elkaar ooit weer terug zien.

Neem nu de weg die je moet gaan en bescherm diegene die het nodig heeft met al je liefde, maar weet dat je altijd op eender welk moment welkom bent.

Ik ben vereerd dat je mij hebt uitgekozen om je levensdoel te bereiken ook al was dit maar voor even, wat heb ik genoten van mijn eerste, maar kort, moedergevoel.

Dank u Alexander

FKC begeleiding door Sarah.Daenen (facebook/Instagram)