Otje heeft een plan

Het zonnetje schijnt in de blauwe herfstlucht en de vogels zingen nog hun mooiste lied. Maar Otje heeft geen tijd om te luisteren. Hij maakt zijn nestje klaar voor de winter. Otje zwiept met zijn staart van links naar rechts al het stof weg. Dat doet een eekhoorn nou eenmaal als het herfst is. Er moet plaats gemaakt worden voor de noten.

Dit jaar is het speciaal. Otje doet extra zijn best. Hij is verliefd op de mooiste eekhoorn van het bos. Daarom wil hij heel veel noten verzamelen zodat ze geen honger zullen hebben deze winter. Eikels vindt hij genoeg in het bos, maar de lekkerste noten liggen in het voederhuis bij de mensen. Maar dat is niet zonder gevaar! Er ligt altijd een poes op de loer. Otje weet dat de poes niet alleen op vogels jaagt maar ook op eekhoorns.

Hij staat al dagen op de uitkijk en soms ziet hij de poes met gespleten ogen naar het voederhuisje loeren. Otje heeft de weg naar het voederhuisje al helemaal uitgestippeld. Hij moet over de dikke tak van de eik, daarna onder de bessenstruik, dan door het hoge gras en als laatst langs de tak van de appelboom en met een kleine sprong beland hij dan in het voederhuisje.

Net als hij van plan is om te vertrekken, ziet hij de poes. Otje twijfelt of het een goed idee is om nu te gaan. Maar hij springt toch op de dikke tak van de eik en zet voorzichtig een paar stappen onder de bessenstruik.  Aarzelend gaat hij voorzichtig verder. De poes ziet hem niet, denkt Otje. Dan  rent hij naar de appelboom. Hij moet even op adem komen voor hij kan springen. Op het juiste moment springt Otje op het voederhuis en grijpt de dikste noot die er ligt. Opeens voelt hij iets langs zijn staart. In paniek wil Otje wegrennen en zwiept met zijn staart. Maar de poes grijpt naar de staart. “Au…,” roept Otje en klemt de noot stevig vast en vecht zo hard hij kan om vrij te komen. Een hele bos haren vliegt in het rond. Oh nee, Otje is de helft van zijn pluimstaart kwijt. Zo vlug als hij kan rent hij zonder omkijken terug naar zijn nest.

Otje is bang en kruipt in het hoekje van zijn hol. De volgende morgen wordt Otje wakker en wil de lekkere noot pakken. Maar als hij in zijn nestje kijkt is het leeg. Zou hij de noot toch verloren hebben onderweg? Hij zoekt en zoekt, maar kan de lekkere noot niet vinden. Verdrietig kijkt hij naar buiten.

Maar wat is dat daar beneden in het mos? Ziet hij dat goed? Ja hoor, snel rent hij naar beneden en grijpt de noot stevig vast en brengt hem veilig naar het nest in de boom.

“Psst,” hoort Otje opeens. De mooiste stem van het bos fluistert, “Is dat een noot van het voederhuisje?”

“ja,” zegt Otje verlegen en hij vertelt het hele avontuur aan het eekhoorntje.

“Ik vind jou heel bijzonder,” vertelt Otje erbij, “dat heb ik speciaal voor jou gedaan.”

Het eekhoorntje kruipt dicht tegen Otje aan. Dit zal de mooiste winter zijn die Otje ooit heeft gehad.